لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...   

این مهربانی ات تاوان بدی داشت ... تاوانی به شماره تمام شبهایی که بارانی ات شده ام و تمام روزهایی که کوچه کوچه و خیابان خیابان را، نگاهم پی تو جستجو می کند ... نگاهم تو را پرس و جو می کند ... و هربار بی پاسخ تر، هربار پرسوال تر، از روی چهره عابران بر کف پیاده رو می لغزد ... نگاهم تو را از همه پرس و جو می کند ... تو را از همه توقع دارد ... تو را از همه می خواهد ....... از همه .....................

تمام شهر را هر روز و هر روز گشته ام ... هر روز ... از همان روز که نیستی ... 

گشتم و نبودی ... گشتم و نیستی ... گشتم و پیدایت نشد ... پیدایت نکردم ...  

گفته بودی که هستی ... که باز می بینمت اما ... پس کو؟! ... کجایی؟...

کجا بروم که بارها و بارها تو باشی؟ کجا بروم که بارها و بارها به تو بربخورم و هربار غافلگیر چشمانت شوم؟ کجا بروم که بارها و بارها از تو بشنوم؟ ... از تو بگویم ... از تو بپرسم ... نه! نپرسم ..... فقط ببینمت ... بارها و بارها ......... 

آه! به گناهان نبخشوده قسم دلتنگم .......... 

دلتنگی درد تازه ای نیست ... بهانه تازه ای هم نیست ... بار سنگین روزها و ماههاست ... حتی روزگاری که بودی هم رفیق روزگارم بود ...... 

آه عزیزدلم! عزیزدلم! دلم تا چشم خیس این آسمان گرفته ... دلم تا نبض رگبار ابرها گرفته ... دلم تا خدا گرفته ... آه! دلم تا تو گرفته عزیزترین عزیزدل دنیا! ... 

دلم را نمی بینی ... دلم آتش است ... اشک است ... بغض است ...  

دلم گرفته ... دلم به اندازه این غروب آتشبار اشکبار بغضبار گرفته ........ 

دلم الگوی خنده هایش را گم کرد روزی که رفتی ... الگوی مهربانی را گم کرد روزی که رفتی ... الگوی شعرهایش، نقاشیهایش را گم کرد روزی که رفتی ... 

دلم الگوی آرزوهایش را گم کرد روزی که رفتی .... 

می بینی؟ مهربانی ات تاوان بدی داشت نازنین! ........