لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ... 

 بعضی دردها درد بی اعتنایی ست ... درد نادیده گرفته شدن ... شاید بتوان گفت درد تنهایی ... درد خیلی تنهایی ... خیلی درد ...  

بی اعتنایی ات تازگی ندارد ... هرچند عادت نکرده ام ... هرچند دلم می خواست به قدر یک سلام ........... 

 اما ... شاید هم حق با تو باشد ... اصلا چه فرقی می کند؟ همیشه حق با کسانی ست که دوستشان داریم حتی وقتی حق با ماست ... حتی وقتی از شدت اندوه دق بالا بیاوریم ... حتی وقتی بغض چنان چنبره ای در گلو بزند که خفگی بیاورد ... حتی ........... 

حق با توست ... حتی در بی اعتنایی هم حق با تو ....... 

بگذریم ...  

بگذریم ...