لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

  تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ... 

همیشه باید کسی باشد ...  

همیشه باید کسی باشد که معنی سه نقطه های بی پایان جمله هایت را بفهمد ... 

همیشه باید کسی باشد ... 

تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد ... 

باید کسی باشد  

که وقتی صدایت لرزید بفهمد 

که اگر سکوت کردی بفهمد 

که اگر بهانه گیر شدی بفهمد 

کسی باشد 

که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن و نبودن 

که اگر وقت خداحافظی به نگاهی گیج و پریشان بدل شدی 

بفهمد به توجهش احتیاج داری 

بفهمد که درد داری 

که زندگی درد دارد  

که دلگیری 

بفهمد که دلت برای مهربانیهای کوچکش تنگ شده 

بفهمد که دلت برای قدم زدن زیر باران 

برای شانه به شانه همراهش رفتن 

برای سربالا گرفتن و پرغرور کنارش گام برداشتن 

برای شنیدن واژه های خوب  

برای هُرم گرم نگاهی عمیق و آرام 

آرامش بخش 

برای شنیدن تن صدایش که مثل لالایی آرامت می کند 

تنگ شده 

همیشه باید کسی باشد ... 

باید کسی باشد  

تا تفاوت نوع نگریستنت به خودش  

با نگاه کردنت به همه ی همه ی دیگران را بفهمد ... 

لحظه دیدار، طپش های تند دلت را بشنود 

و معنای نفس های آسوده  

 و  

کلمات جسته گریخته لکنت زده ات را بفهمد ... 

همیشه باید کسی باشد 

تا راز سکوتت را بفهمد 

تا نجابت نهفته در "خواستن و نتوانستن" را بفهمد 

تا عظمت عشق خاموش را بفهمد 

باید کسی باشد 

تا معصومیت " ما هیچ ... ما نگاه ... " را بفهمد ...  

همیشه باید کسی باشد که بفهمد دوستش داری 

که بفهمی دوستت دارد ...  

همیشه باید کسی باشد ...

 همیشه ......