لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

هوای تو ... نَفَس من ...

عزیزترین آفتابگردان دنیا!

هروقت هوای تو به سرم می زند – که کم هم نیست ... که گاه به گاه هم نیست ... که همیشه و همیشه است –  ظرف دلم را برمیدارم و می آیم زیر آبشار خوبیهای به جا مانده از تو می گیرم ...  

خوبی ات ، سخاوتمندانه ظرف کوچکم را لبریز می کند ... 

و من  

جرعه جرعه 

و گاه یک نفس 

خوبیهایت را سر می کشم!  

آن وقت ... 

آرام می گیرد دلم ... 

آرام ... 

آرام ...