تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...
حرف نگفته ...
حرف نگفته که زیاد است عزیزدل ...
نگفته ... زیاد است ...
زیاد ...
حرفهایی که شاید
هرگز هم گفته نشوند
به زبان نیایند
در کلام نگنجند ...
حرف نگفته
فقط
" دوستت دارم "
نیست ...
حرف نگفته
فقط
" تو را برای همیشه همیشه می خواهمت "
نیست ...
حرف نگفته
فقط
"دلم تنگ تنگ تنگ است و هر سازی که می سازم بدآهنگ است "
نیست ...
حرف های نگفته
فراتر از تمام این حرفهاست ...
فراتر از این قِسم حرفهاست ...
حرف های نگفته
عظیم تر از این حرف هاست ...
بالاتر از این حرف هاست ...
حرف های نگفته
حرف هایی ست که
مخاطب دارند
و
ندارند ...
حرف های نگفته
غریب ترین حرف های معصومانه اند ...
حرف هایی ست که
اگر بگویم و بشنوی
می ترسم از
پرپر شدن دلت ...
می ترسم
طاقت نیاوری
...
که طاقت مرا نداشته باشی
تاب و تحمل مرا نداشته باشی ...
حرف های نگفته
جنس خاص دارند ...
جنس خاص می طلبند ...
حرف های نگفته
وزن کوه دارند
تحمل کوه می خواهند ...
...
شنیده ام
اگر خداوند بنده ای را دوست داشته باشد، باری روی قلبش می گذارد که کوه را هم یارای تحملش نیست ...
باری
کوله باری
به وزن تمام
حرف های نگفته ...
...
می دانم
پر از حرفهای نگفته ای ...
می دانی
پر از حرفهای نگفته ام ...
می داند خدا ... می داند ...
دلم خوش است که پروردگارمان حتما دوستمان داشته است که چنین باری را ...
با خودم می گویم پس حتما خودش هم فکری برای برداشتنش کرده ...
سلام عزیزم
نمیدونم چی بگم
همین که میخونی و اونقدر معرفت داری که با یه کامنت دلگرمم می کنی کافیه ... ممنونم عزیزم.