دلشوره ...

هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ تنها منوط به اجازه نویسنده می باشد

تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...

همینطور که پیش بروی

بی شک دیوانه خواهم شد ...

من نگرانم!

این روزها بیش از هر حسی، نگرانی در فضای اتاقم موج می زند

و وزوزه های ترس آورش با هیچ صدایی قابل مقایسه نیست ...

من نگرانم! نگران تو ...

این دلشوره ها آخر مرا خواهد کشت عزیزدل!

دلشوره ی لکه های پررنگ خستگی روی صدای صاف و روشن تو ...

من دلشوره دارم برای لحظه های تو که بی شک سخت می گذرند ...

حتی اگر ابرقهرمان افسانه ای من پشت پستوی خنده هایی که چندان هم نشان از آرامش ندارند، پنهانشان کند ...

من نگرانم!

نگران چشمهای تو وقتی به اندوه مبتلا می شوند ...

نگران دستهای تو وقتی ... آه!نه! خدانکند ... خدا نکند به رعشه ای دچار شود جادوی مقدس ترین سرانگشتان تمام دنیا ... خدا نکند .......

نگران شانه های تو وقتی بی پناه می شوند ...

نگران گامهای تو وقتی سنگین طنین انداز می شوند ...

من نگرانم و سراسر وجودم با درد تکرار می کند این جمله ها را ...

من نگرانم و سراسر وجودم با درد حرف می زند این روزها ...

با درد دلواپسی ...

با درد اضطراب ...

هزار قاصدک پر و بال شکسته در من تلنبار شده اند و هیچ جای تاریخ نوشته نشده که مرهمی برای پر شکسته ی قاصدکی پیدا شده باشد ...

بلور مخملی پر یک قاصدک وقتی شکست دیگر شکسته ...

من این روزها لبریز پرهای شکسته ای شدم که به هیچ کاری نمی آیند جز تماشا و افسوس!

من این روزها بدجور نگران حال تو ام ...

خدایا! برای عزیزترین آفتابگردان دنیای من آفتاب راه باش!

مبادا تلخیهای روزگار اراده اش را به سخره گیرند ... مبادا طاقتش طاق شود ... مبادا به سرگردانی اش رضا دهی ...

خدایا! به اندازه تمام قاصدکهای بدحال شکسته بال

به قدر تمام پریشانی ناب ترین دعاهای عاشقی مراقبش باش! آمین!