لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...

سخت می گذرد ...

سخت می گذرد این روزها وقتی گسل نشین لرزه خیزترین لحظه ها شده باشی ... سخت می گذرد وقتی چهره کسی را که خیلی دوست داشته ای و رفته، در چهره هر رهگذری که از قضا می خواهد خیلی هم رهگذر نباشد و خیلی هم به سرعت از پیش چشمت نگذرد، ببینی و حواست باشد و مراقب باشی که ناگهان فرونریزی ... 

و مراقب باشی که ناگهان رسوا نشوی ... 

و ناگهان آه نکشی که همه رازت را بفهمند ......

سخت می گذرد وقتی خنده عابری آنقدر شبیه یک بار خندیدن کسی که خیلی دوست داشته ای و رفته، بشود که تنها کاری که از دستت برمی آید این باشد که چشمها را برهم فشاری و درد ناگهانی را بیصدا در خود فروکشی ......

سخت می گذرد وقتی گمان کنی دیده ای و ... ندیده باشی ....

سخت می گذرد وقتی گمان کنی از مقابل نگاهت رد شده و ... رد نشده باشد ....

سخت می گذرد وقتی حس کنی " او " آمده، حرف زده، قدم زده، به چشمانت نگاه کرده ... و ... به خود بیایی و ببینی که نه پای آمدنی در میان بوده، نه حرفی، نه قدم زدنی و نه نگاه آشنایی ..........

سخت می گذرد وقتی آنقدر چشمت به دنبالش گشته باشد که بازیچه خطای دید خودت شوی و ... 

تنها بمانی با آهی سرد از پی هر رهگذری که ناآگاهانه و بیرحمانه تداعی گرش شده ...

سخت می گذرد وقتی لحظه به لحظه با جای خالی کسی سرکنی که جایش را خالی نمی گذارند این رهگذران که بی خیال می گذرند و نمی دانند چه می گذرد در دل نگاهی که ناامیدانه همچنان در پی خط اثر گامهایشان کشیده می شود ... کشیده می شود ....

سخت می گذرد اما شکایتی نیست ... سخت می گذرد و ... شکایتی نیست ...

بگذریم .....

دلی کنار پنجره نشسته زار می زند 

 و خواب دیده ام شبی مرا کنار می زند 

غروب ها که می شود خیال چشمهای تو 

 تو را دوباره در دل شکسته جار می زند 

یکی نگاه می کند یکی گناه می کند 

یکی سکوت می کند یکی هوار می زند 

و عشق درد مشترک میان ماست با همه 

کسی که شعر گفته یا کسی که تار می زند