لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ ر ا به من آموخت ...

هوا را از من بگیر 

اما خنده ات را نه!

صدای خنده هایت می آید هنوز ... نه! اشتباه نمی کنم ... این صدای خنده های توست که بر سرانگشتان نسیم پیچیده ... 

صدای خنده هایت هنوز می آید ... نه! اشتباه نمی کنم ... من، صدای خنده های تو، طرح لبخند تو، شادی نهفته در لحن خوب صدایت را با هیچ کس، با هیچ چیز اشتباه نمی کنم ... حتی اگر کسی فریب منشانه، مقلد صدای خنده های تو شده باشد، باز در ته مانده ی خنده هایش، چیزی رسواگرانه هست که ناخن به روح می کشد ..........

نه! هیچ کس شبیه تو نمی شود ...............

صدای خنده هایت هنوز می آید ... گره خورده در نوای بامدادی هزاردستانی که نمیدانم هر سحرگاه از کدام سوی حیاط، از شاخسار درخت کدام همسایه به میزبانی آفتاب می رود .....

صدای خنده های تو شبیه هیچ چیز نیست ... صدای خنده های تو برگرفته از همه چیز است ... زنده ... درست مثل زندگی .....

انگار حضور مطلق نور است خنده های تو ... اصلا می شود در پناه خنده هایت ماند و گرما گرفت ... گرم شد ... آب شد ... سبک شد مثل بخار ... مثل هوا ........

صدای خنده هایت جادویی ست خلسه آور ...

باور کن شاعرانه نمی نویسد قلمم ... این سطرها را شاعرانه نمی نویسم ... خیال پرورانه نمی نویسم ...

حقیقت همین است ... باور کن ... 

شاید خودت نتوانی بشنوی ... اما ... هست ... حقیقت، همان خنده های توست .......

آه! صدای خنده هایت هنوز می آید ... هنوز می آید ... هنوز ..........

بخند ماه من! این دل پناه می خواهد ......

راستی! با باد قراری بسته ام که هرکجا باشی هوای خنده هایت، صدای خنده هایت را به من خواهد رساند ... از هرکجای دوردست ...

همیشه بخند آفتابگردان خوب من! 

نان را، هوا را

روشنی را، بهار را

از من بگیر 

اما خنده ات را هرگز

تا چشم از دنیا فرونبندم