تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...
جواب آه های ما را خدا چه خواهد داد
وقتی
درد می کشیم ...
جواب این آه های ناخودآگاه
این آه های عمیق کوتاه
آه های نه چندان پربیراه
نه چندان سر به راه
آه های گاه و ناگاه
این
دلتنگیهای بی پایان ....
چه خواهد شد؟
چه خواهد شد؟ ...
نمیدونم
واسه منم سواله
یه سوال بزرگ
این روزها فقط من ماندم و خودم
با خدایی که به هیچ یک از سوال هایم پاسخ نداد...
به خداوند ایمان دارم
حتی اگر سکوت کرده باشد ...
مطمئن باش هست ... حواسش هم هست ... حتی اگر سکوت کرده باشد ... تنها نیستی عزیزم.