لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ... 

برای من 

روزها 

مثل قرن هایی طولانی و مه آلود می گذرد ... مثل قرن هایی پر از سکوت ... قرن هایی غبارآلود از خاک دلگیر خستگی ... وقتی ... "تو" نباشی ... 

قرن هایی که باید ... تنها به خواب گذراند ... 

 بیداری ام تنها زمانی اتفاق افتاده که تو در لحظه هایش پیدا بوده ای ... 

خوابهایم تنها زمانی اتفاق افتاده که تو در لابلایش جاری بوده ای ... 

بیداریهایم را تو می سازی ... 

خوابهایم را هم ... 

با تو بیدار می شوم ... 

بی تو ... به خواب می روم تا باز تو را ........ 

اگر نه ... خوابم، خواب نیست ...  

نه! قبول ندارم خوابی که "تو" را در سبد سوغاتی هایش کم داشته باشد ... 

قبول 

ندارم ... 

                                

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

گاه مطمئنم که همزمان با هم لبخند می زنیم ... 

من اینجا 

تو در همان دوردست دور ... 

اما گاه که لبخند می زنم  

شک ندارم 

که تو هم همزمان با من خندیده ای ... 

و جادو اینجاست 

که خنده هامان فراتر از سرعت نور به هم سرایت کرده است ... 

من صدای لبخندهای تو را می شناسم  

اشتباهی در کار نیست ... 

.

.

. 

گاه میدانیم بین ما و آنها که دوستشان داریم 

هیچ 

فاصله ای نیست ...

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

هوای تو ... نَفَس من ...

عزیزترین آفتابگردان دنیا!

هروقت هوای تو به سرم می زند – که کم هم نیست ... که گاه به گاه هم نیست ... که همیشه و همیشه است –  ظرف دلم را برمیدارم و می آیم زیر آبشار خوبیهای به جا مانده از تو می گیرم ...  

خوبی ات ، سخاوتمندانه ظرف کوچکم را لبریز می کند ... 

و من  

جرعه جرعه 

و گاه یک نفس 

خوبیهایت را سر می کشم!  

آن وقت ... 

آرام می گیرد دلم ... 

آرام ... 

آرام ...

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...   

گاه 

وقتی لبخند می زنیم 

گاه 

وقتی دلشکسته می باریم 

خدا نزدیک تر می شود ...  

...

خداوند 

گاه در لبخندت جاری ست 

گاه در اشکهایت ... 

فرقی نمی کند  

مهم این است که 

هیچ یک 

هرگز 

هدر  

نرفته اند ...

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

هنوز هم 

زیباترین لبخندهای بی اراده 

ناخودآگاه ترین آه های رسوا کننده 

بی پناه ترین بغض های شکننده 

کورکننده ترین تابش های نگاه 

معصومانه ترین دل طپیدن های عاشقانه 

بی صداترین هق هق های فروخورده 

تأثرانگیزترین اشکهای خاموش 

... 

از سمت توست  

که در من 

جاری می شود ... 

... 

هنوز هم بنیان اشک و لبخند همزمان منی ... 

هنوز هم ... 

... 

بگو 

کجاست خدایی 

که این همه جرقه دردآلود را در من قلم زد 

و 

گوشه ای 

به تماشای حریقش ایستاد؟!

خدایا من از کارات دیگه خسته شدم 

می فهمی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟  

رسما کم آوردم ...

اصلا برات مهمه؟ 

نه ... میدونم نیست ... 

نیست ...

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

  تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ... 

همیشه باید کسی باشد ...  

همیشه باید کسی باشد که معنی سه نقطه های بی پایان جمله هایت را بفهمد ... 

همیشه باید کسی باشد ... 

تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد ... 

باید کسی باشد  

که وقتی صدایت لرزید بفهمد 

که اگر سکوت کردی بفهمد 

که اگر بهانه گیر شدی بفهمد 

کسی باشد 

که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن و نبودن 

که اگر وقت خداحافظی به نگاهی گیج و پریشان بدل شدی 

بفهمد به توجهش احتیاج داری 

بفهمد که درد داری 

که زندگی درد دارد  

که دلگیری 

بفهمد که دلت برای مهربانیهای کوچکش تنگ شده 

بفهمد که دلت برای قدم زدن زیر باران 

برای شانه به شانه همراهش رفتن 

برای سربالا گرفتن و پرغرور کنارش گام برداشتن 

برای شنیدن واژه های خوب  

برای هُرم گرم نگاهی عمیق و آرام 

آرامش بخش 

برای شنیدن تن صدایش که مثل لالایی آرامت می کند 

تنگ شده 

همیشه باید کسی باشد ... 

باید کسی باشد  

تا تفاوت نوع نگریستنت به خودش  

با نگاه کردنت به همه ی همه ی دیگران را بفهمد ... 

لحظه دیدار، طپش های تند دلت را بشنود 

و معنای نفس های آسوده  

 و  

کلمات جسته گریخته لکنت زده ات را بفهمد ... 

همیشه باید کسی باشد 

تا راز سکوتت را بفهمد 

تا نجابت نهفته در "خواستن و نتوانستن" را بفهمد 

تا عظمت عشق خاموش را بفهمد 

باید کسی باشد 

تا معصومیت " ما هیچ ... ما نگاه ... " را بفهمد ...  

همیشه باید کسی باشد که بفهمد دوستش داری 

که بفهمی دوستت دارد ...  

همیشه باید کسی باشد ...

 همیشه ...... 

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ... 

   

Expect victory, never accept defeat in any form, or make excuses for yourself
 or your behavior. You can overcome all things when you seek God and turn to him for help. Never try to do it on your own, simply know HE IS with you always
 and draw on him.  

God will never fail you or forsake you. 

 HE IS your ever-present help at all times and in all places and under all circumstances. As you learn to
 put it into practice you will see how wonderfully it works and will be amazed at the
 marvelous results. 

Put all into practice and see how it works. 

Try it and see for yourself. 

Accept His wonderful love and forgiveness and then go forth without a thought of the self and be a help and
 inspiration to those in great need.  

به خدا ایمان دارم ... حتی اگر سکوت کرده باشد ...  

حتی اگر آوار دلتنگی این دل را آواره کرده باشد ... دیوانه کرده باشد ... 

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

     

 سکسکه های دلتنگی پس از رویای نیمه شبی در تابستان ... 

حتی اگر نباشی خواب تو که هست ... رویای خوب تو که هست ...  

حتی اگر نباشی یادها و یادواره های تو که هست ... و شک نکن که آنقدر هست که از همین حجم نه چندان کوچک خوابهای من هم سرریز کند و ... تا پس از بیداری هم سایه به سایه و شانه به شانه همراهم شود ... و پیش چشمانم مدام مجسّمت کند ... 

حتی اگر نباشی ... دلتنگت که باشم، بیهوا و نرم، پا به خوابم می گذاری ... و من آن وقت پر می شوم از بودن تو ... بودن تو ... بودن تو ... 

پر می شوم از سبکبالی ... از لحن خوب حرفها و خنده های تو ... شاید باورت نشود اما توی خواب هم سکوت می کنم ... مثل بیداری ... سکوت می کنم تا هرآنچه در فضا موج می زند همه و همه از صدای تو لبریز باشد ... تا لبالب، آکنده شوم از آرامش حضورت که حتی از خواب هم بیرون می زند و مهربانانه بر سر بیداریهایم سایه پهن می کند ... انگار بیداریهایم هم به لطف حضور تو در اتفاقی از یک خواب طلایی، برکت می گیرند و لبریز از خلسه و آرامش می شوند ... 

حتی اگر نباشی، دلم که در ناگهانی از یک نسیم مطبوع تابستانی، بیهوا هوایی ات شود،‌ می فهمم و حس می کنم که حتما به دل تو هم به قدر ثانیه ای رعشه انداخته که رویای نیمه شبم را غافلگیرانه مهمان خوب خوب خوب سرزده ام می شوی ... خوب ترین مهمان سرزده دنیا ... عزیزترین مهمان سرزده ای که نگاهم را منتظر باز شدن درهای بسته کرده ... 

ساده تر بگویم ... دیشب باز به خوابم آمده ای ... خوش آمدی عزیزترین مهمان سرزده ... خوش آمدی عزیزترین عزیزدل دنیا ... 

* * * *

اااااااااااااه ... اصلا بیا بگذریم از این واژه بازی و واژه پردازی ... اصلا این همه را گفتم که یک بار هم شده بهانه گرفته باشم ... بهانه نبودنت را ... 

دلم برایت خیلی تنگ شده ... همین!

لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

تو خوبی ................. 

خوبی که خوبی ات زبانزد من است ... تو به " خوبی " در سرزمین قلب من مشهوری ... به "آفتابگردان ترین" مشهوری ... به "عزیزترین آفتابگردان دنیا" مشهوری ...  

 می بینمت و آبشاری از خوب ترین غزلها در واژه های مسکوت مانده، جان می گیرد و فرو می ریزد ... می بینمت و خوبی ات موج در موج، هر سد و مانعی را رد می کند و در نگاهم می نشیند ...  

می بینمت و در همان لحظه می توانم مومنانه به نام نیک هرچه خوبی ست، سوگند یاد کنم ... می بینمت و می توانم به حقانیت حضور خوبی در جهان، سوگند یاد کنم ... و تمام آدمها را به تماشای تو دعوت کنم ... تا به حضور هنوز ِ نیک ترین خوبیها دلگرم شوند ... می بینمت و خوبی ات باران میشود و از سرانگشت سپید ابرها فرومی چکد ... 

تو خوبی ... 

خوبی که هنوز یادآور خوبی برای منی ... که خوبی را به یاد من می آوری ... به یادم می آوری که هنوز هم به دنیا می توان امیدوار بود ... به وجود آرامش و مهربانی و خوبی در دنیا امیدوار بود ... 

حتی خیال تو هم خوب است ... حتی خیال تو هم به سخاوتمندی خوبی حضورت شباهت دارد ...حتی خیال تو سرشار از خوبی ست که چنین از واژه های گنگ معمولی، ساختاری دلنشین در بطن جمله های ناتمام من برپا می کند ... 

خوبی که معیار تمام خوبیهای دنیا شده ای برای من ... که شاخص همیشه معتبر من برای مثال زدنهای پرغرور و افتخار منی ... که با تو از هرچه وزنه و ترازو، خط کش و نقاله و پرگار و هرچه هرچه سنگ محک در دنیاست، بی نیازم ...  

تو خوبی ... 

خوبی که هرم عجیب خوبی ات را نمی توان پنهان کرد ...  

خوبی ات ... مسری ست ... سخت مسری ... بگذار کمی شرمگینانه و خجولانه اعتراف کنم که به من هم سرایت ........... 

خوبی که خوبی ات دامنگیر شده ... که دامنگیر عصر و لبخند و باران و پیچ کوچه و هر آن چه یادآور توست، شده ... که دامنگیر من هم ........ 

خوبی که من بر این باورم که راه رسیدن به تو هم از بین خوبیها می گذرد ... و ... من ... مدتی ست که برای هر کار خوب، مشتاقانه ... پیشقدم می شوم ... 

تو خوبی ... 

خوبی که خیال تو هم با یک نفس راحت، یا یک آه از سر آسودگی، با لبخندی ناخودآگاه از راه می رسد ... 

تو خوبی ... خوبی که خوبی ات را نمی توان از کسی مخفی کرد ... حتی ... از خودت ..............