تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...
همیشه هم سکوت دلیل بر غرور نیست ...
همیشه هم سکوت دلیل بر بی تفاوتی نیست عزیزدل ...
میدانم ...
میدانی ...
به روی خودمان نمی آوریم ...
به روی خودمان نمی آوریم
که این راز بماند بین خودمان و خدایمان ...
میدانم ...
میدانی ...
که ننوشتن ...
نگفتن ...
دلیل بر
بی حس شدن ... بی اعتنا شدن نیست ...
تنها خداست که می داند چه ناگفته های سهمگینی پای دیوار سکوت مدفون است! ... گنجی که نه به فراموشی می رود و نه به خاموشی ... نه! نمی رود ...
سکوتمان را ارج می نهم عزیزترین آفتابگردان دنیا!
سکوتمان قیمتی ست ...
می دانم ...
می دانی ...
همیشه هم سکوت به معنای رایج ... ن ی س ت ............
در برابر زخم های کوچک است که ادم مینالد...
درد که بزرگ شود ادم لال میشود
سکوت
گویاترین راه انتقال ناگفته هاست ...