لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...   

 من یک مسافر ...  

من یک مسافرم ... 

مسافری از دیار آفتاب ... 

با کوله باری از جنس عشق و باران ... 

سرشار از وجد و شعف بازی با لکه های نور و باز تاب آینه ...  

به یاد یادواره های خوب کودکی ... و حتی ماقبل تر از آن ... به روزگار عدم ... روزگار ذره ای، شعاعی، پرتوی، موجی از نور بودن و در برابر آیینه ای بی بدیل چرخیدن و چرخیدن و چرخیدن و ... سرگیجه نگرفتن ...  

اصلا آن روزها انگار هیچ چرخش و گردشی سرگیجه ای با خود نداشت ... من بودم و آینه ... یک آینه جادو ... آینه ای مهربان ...  

خوب یادم هست پا از سرزمین آبی آن سوی آیینه که بر سیاره خاکی نهادم، کوله باری بر دوشم بود ... همین! ... کوله باری از جنس عشق و باران ... 

کوله باری برای تمام سفر ... تمام ره توشه سفر ... 

من یک مسافرم ... 

مسافری از دیار آفتاب ... 

مسافری که تنها بود و

نبود ... 

با خورشیدی در چشم و 

کوله باری از جنس عشق و باران ... 

مسافری بی خبر از تقدیر جاده و  

آفتابگردانی 

 که در خم یک پیچ ... اسرارآمیزترین پیچ ... 

روییده بود ... 

مسافری بی خبر از تقدیر ... با کوله باری از جنس عشق و باران ... و خورشیدی فروزان در چشم ...