تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...
عزیزترین آفتابگردان دنیا!
امروز حرفی برای گفتن پیدا شد که دستنوشته من نیست اما ... دلنوشته من ... هست ...
کسانی که شما را دوست دارند
حتی اگر هزار دلیل برای رفتن وجود داشته باشد
هرگز رهایتان نخواهند کرد ...
آنها همیشه یک دلیل برای ماندن خواهند یافت ...
خانواده تنها همخون بودن نیست ...
خانواده یعنی آدمهایی در زندگیتان که خواهان شما در زندگیتان هستند ...
آنهایی که شما را همان گونه که هستید می پذیرند ...
کسانی که حاضرند هرکاری بکنند تا لبخند شما را ببینند
و
کسانی که در هر شرایطی دوستتان دارند ...
حتی اگر هزار دلیل برای رفتن وجود داشته باشد
هرگز
رهایتان نخواهند کرد
ولی یه وقتایی رها می کنن
چون فک می کنن دلایل خودشون محکم تره
شایدم
من اشتباه می کنم
ولی اشتباه خوشایندیه
دلم می خواد باورش کنم...
من
از اونا میگم که دوستت دارن
که دوستشون داریم ... نه اونا که مدعی توخالی هستن ...
پس منم میشم خونواده ی مجازی ِ تو
ممنونم عزیزم ... مهرت همیشه سایه گستره ...