لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

عزیزترین آفتابگردان دنیا! 

امروز نسیم به گونه دیگری می وزد ... 

غمگین می وزد امروز ... 

نکند باز 

این نسیم پریشانی توست  

که برای قلبم آشفته حالی به بار آورده است؟ ... که به قصد غوغا به پا کردن به در و دیوار قلبم می خورد؟ ... 

عزیزترین عزیزدل دنیا! 

تمام مهربان ترین واژه های نوازشگرانه من فدای تو! 

مباد 

غصه پربگیرد در نگاه همیشه آرامت ... 

مباد 

طوفانی شود ... ابری شود ... پاییزی شود .. 

ای وای نه! مباد باران بگیرد پهنه صبور سرزمین چشم های تو را ... 

همیشه عزیزدل! 

دستهای من 

هرچند ناتوان ... هرچند دور ... هرچند کوتاه ... 

اما 

سایبان دعا که می توانند باشند برای دل تو ... ه م ی ش ه ......... 

آه! نازنین! 

بگو ... 

بگو چگونه ای؟ ... 

دلم می لرزد از سرما ... حال و هوای دلم سنگین شده ... دلم تبدار می طپد امروز ... بگو این حال توست که دارد به من سرایت ...؟ ...... 

بگو کجا ایستاده ای؟ در مسیر باد؟ ... 

خوب من! 

مباد  

صبحی سر بگیرد که پلک های تو را با دست سرد اندوه بگشاید ... 

باور کن امروز تا اینجا ... تا این سطرهای مجازی را  دویده ام تا فقط بگویم: 

دل بسپار به بیکرانه ها ... 

به همان دستان همیشه آبی آرامش که به حرمت هر حال بدمان، آنقدر نرم و سبک  بر شانه ها می نشیند که شاید هرگز نتوان عظمت وزن حمایتش را حس نمود ... 

همان دستهای همیشه بی دریغ و همیشه بی چشمداشت ... 

عزیزم یادت هست؟ 

He will NEVER fail you or forsake you … Believe that!