لطفا هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع انجام شود.

 تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ... 

 

چند روزی ست 

چقدر بارانی شده این آسمان ... 

چقدر پریشان می کند حال مرا این آسمان ... 

به قدر تمام قطره های تلنبار شده در دل تک به تک ابرهایش حرف دارد دلم ... بغض دارد دلم ... اشک دارد ... 

چند روزی ست 

آشفته تر می طپد این دل ... درست مثل ماهی کوچکی که انحنای شفاف تنگ را به خیال دریچه ای به سمت دریا مدام دور می زند و دور می زند و ..... 

قلبم تند تند می زند این روزها ... 

دستم می لرزد این روزها ... 

پایم می لرزد ... 

نگاهم می لرزد ...  

دلم ........... 

بارانی شده هوا اما  

من می دانم که پای یک قطره باران هم به زمین نخواهد رسید تا وقتی که چشم من به چشمان تو آفتابی نشود ... 

این روزها  

ابرها هم ناجور منتظرند ...  

نبض ابرها تندتر می زند ... بی قرار می زند ... مثل نبض من ... مثل پلک چشم من که می پرد این روزها ... 

انگار 

ابرها هم دلهره گرفته اند ... دلشوره دارند انگار برای باریدن ...  

راستی 

این روزها آسمان را رصد کرده ای عزیزترین آفتابگردان دنیا؟ 

ببین که ابرهایش چگونه این پا و آن پا می کنند برای لحظه تولد باران ... 

باید یادم باشد که چتر بردارم از فردا ... 

شاید 

زمان دیدارمان 

رسیده باشد ...