حسی شبیه دلتنگی ...

هرگونه برداشت از مطالب این وبلاگ تنها منوط به اجازه نویسنده می باشد 

تمامی دلنوشته های این وبلاگ تقدیم به کسی که همیشگی ترین تأثیر را بر جهان بینی من نهاد ... او که کمک و یاری بی دلیل و بی دریغ را به من آموخت ...  

چیزی هست شبیه دلشوره های ناگهانی ...  

شبیه دلشوره های ناگهانی که ناگهان و بی خبر می آیند و  

روی تمام شهر آوار می شوند و 

آوار می کنند و ...  

نمی روند و ...  

نمی روند ... 

چیزی هست شبیه دلتنگی های مدام ...  

شبیه دلتنگی های پرحجم  

شبیه دلتنگی های مزمن سنگین ...  

آنقدر سنگین که تاب این نفس های بی اعتبار بریده بریده را 

- که خودت می دانی - 

می برد...  

آنقدر سنگین 

که این روزها به زور تلاشی مستمر برای نمردن 

نفس می کشم ... 

مثل فروبردن جرعه جرعه گلوگیر دارویی تلخ و نامطبوع برای به زور وصله خوردن به زندگی...  

از"اکسیژن" حرف می زنم، نازنین! (می دانستی؟!) ...  

چیزی هست شبیه ثانیه های به خواب رفته  

شبیه اسارت در تار و پود چسبناک زمان ... 

شبیه انجمادی دردآور در پیله های فروردین ...  

شبیه عقربه هایی که با هرچه ساعت و دیوارو آرزوهای منتظر پشت در است 

لج می کنند و سرآخر هم 

از شدت افسردگی روی دیوار می خشکند و جان می دهند آرام آرام ...  

چیزی هست شبیه آرزوهای جامانده از کاروان آخرین ساربان آسمان ...  

چیزی هست شبیه بغض های گره در گره ...

شبیه اندوه های بدون شرح! 

شبیه سکوت های ناگهانی بدون برنامه ریزی قبلی ...  

شبیه اشک هایی که در نیمه راه منصرف می شوند ...  

شبیه آه های بی اختیار ... 

چیزی هست در طپش های بی وقفه 

چیزی شبیه یک ایمان زخمی ...  

شبیه تلاش های بی ثمر برای گریز از چنگال های تردید ...  

شبیه فرسودگی در دنباله مسیر بی پایان روزهای مه آلود ...  

چیزی شبیه دلشوره های دایمی ...  

شبیه دلتنگی ...  

شبیه زمزمه های غزلی نو در امتداد سرگردان " کوچه باغ های نیشابور" ...  

ما را کبوترانه وفادار کرده است 

آزاد کرده است و گرفتار کرده است 

بامت بلند که دلتنگی ات مرا 

از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است .......